Wędrówki kosteczek Iwana Rilskiego

Iwan Rilski był pustelnikiem, który w IX w. zaszył się w górskiej jaskini, żywił jaszczurkami i żarliwie modlił. Kiedy oddał udręczonego ducha, pochowano go na miejscu, tuż przy jaskini. Nie na długo jednak, bo wkrótce zawleczono trupa do Sofii, gdzie też długo nie odpoczął, gdyż Bela III wywiózł go do Esztergomu, by czynił cuda dla Węgrów. Po czterech latach wrócił znów do Sofii, ale za chwilę car Iwan Asen I zażyczył sobie swojego imiennika w Wielkim Tyrnowie. Wreszcie w roku 1469 żona sułtana Murada II sprowadziła kosteczki z powrotem do monastyru rilskiego, czyli prawie na miejsce. Jeśli kosteczek w podróżach nie zamieniono, spoczywa  tam sobie do dziś ten wielki święty i pierwszy podróżnik bułgarski.

Wejście do groty Iwana

Wyjście z groty Iwana

Skała modlitewna Iwana z karteczkami życzeń do wiernych

Kaplica na miejscu pierwszego pochówku Iwana

Wczoraj po uruchomieniu suszarni poszedłem za szlak na krótki rekonesans grzybowy. Znalazłem zaledwie dwanaście prawdziwków. Przestały rosnąć, bo ciepły wiatr wysuszył ściółkę. I całe szczęście! Jeszcze tydzień takiej obfitości i spaliłbym cały zapas drewna.

Zdjęć z Kordowca nie zamieszczam, były wczoraj. Jest na górach piękna zielonozłota ciepła jesień. A jak taka jesień wygląda, to każdy już wie. Natomiast  pokazanego na zdjęciu szczytu Deno (2790 m) prawie nikt nie widział.

Panorama ze szczytu Musała (2925,40) w górach Riła

link do dużego pliku 

Schronisko Vada (Riła)
Milenka właśnie wiesza wypraną bieliznę, a ja popijam Zagorkę, jedyne pijalne piwo bułgarskie. Milenka liczy na upojny wieczór w schronisku. Będzie go miała. Piwo jest niezłe i niedrogie.

Zachwyty świąteczne zielonego kamyczka - najwyżej położone jezioro musaleńskie widziane ze szczytu 
Szczęścia, zdrowia i słodyczy

Chiża Łowna

Schroniska w Rile są nieco zaniedbane, ale pełne dawnego uroku miejsc przyjaznych wędrowcom.

Dolno Musalensko Ezero

Stąd zaczyna się wspinaczka na Musała (z prawej w tle)

Musalenski Ezera

W nas żyje wrodzony strach przed górami, lasem i dzikością. Przodkowie nasi dawno uciekli z gór, lecz my do dziś nie wyzwoliliśmy się od wspomnień o nich i strachu przed nimi. Odnosimy się do gór tak, jakby chodziło o oswojone dzikie zwierzęta. To głaszczemy je, uśmiechając się niepewnym uśmiechem, który powinien udowodnić, że się nie boimy, to znów od nich uciekamy; one zaś tak samo to łaszą się, to znów rozchylają wargi, pokazując zęby i zdradzając krwiożercze zamiary. Jesteśmy całkowicie spokojni i odważni tylko wtedy, kiedy znajdujemy się w towarzystwie albo kiedy otaczają nas mury solidnie urządzonego i pewnego domu. Lecz nocą nawet tutaj dociera trochę strach przed górami. Ivo Andrić

Milenka patrzy na jezioro i pali bułgarskiego papierosa. Papieros jest smaczny.

Zaopatrzenie schroniska Sedem Ezera (Riła)

Meczet w Samokowie (Riła)

Wszystko co dawne jest zawsze lepsze, a najlepsze to, czego nigdy nie było. I. Andrić

Na pamiątkę ostatniego spotkania

Schronisko Sedem Ezera, obiekt na wysokości 2196 m na brzegu Ribno Ezero

Żeby sfotografować pomnik ustawiony na szczycie Musała, należy wjechać na Jastrebec pierwszym kursem kolejki, a potem pędzić pod górę ile sił w nogach i płucach. Koło południa docierają na szczyt dzikie hordy Protobułgarów. Pomnika nie widać.

Wejście na najwyższy szczyt Bałkanów jest niełatwe, ale zejście może okazać się trudniejsze. Widoki bowiem zapierają dech w piersiach.

Sałata i taaka supa

Jastrebec, Riła