Galicyanie, pamiątki rabacji
Szczurowa, grób ks. Alojzego Owsińskiego
Alojzy
Owsiński urodził się w 1878. Święcenia przyjął w 1811. Był wikarym w
Wieliczce, proboszczem w Żegocinie, Królówce i Szczurowej. Zmarł w w
Szczurowej 27 XII 1860.
W listopadzie (1845) ksiądz Owsiński
pleban w Królówce, wsi o dwie mile od Bochni odległej, wybadał na
spowiedzi z jednego młodzieńca, sekret o jakimś spisku i natychmiast
Berndta (starostę) uwiadomił. Młodzian wzięty w areszt dwudziestu wydał,
wszyscy ściśle przyaresztowani zostali, szczególniej zaś Mizerski miał
być między nimi skompromitowany. Zdarzenia tego Berndt umiał użyć do
swego celu, puścił wieść między chłopami, że takich uwięził Polaków,
którzy chłopów zabijać chcieli. Lud ciemny i obałamucony, wszystkim
wieściom z urzędu pochodzącym uwierzył i wielka radość objawił, mnóstwo
chodziło codziennie ze wsi nawet dalekich przypatrywać się oknom zabitym
deskami, i wartom stojącym przy nieszczęśliwych, a że nie było gmachu
pewnego na podobne więzienie, ale z domów mieszczan powyrugowano,
obchodzili je chłopi po mieście jakoby jakie stacye, złorzecząc Polakom,
a policmajster utwierdzał ich w tym błędzie, i nienawiść do szlachty
wpajał, niemniej urzędnik cyrkularny Daniec, wierny propagator zasad
Berndta. Za każdą razą, gdy chłopi z Bochni powracali, słyszałem ich
radośne opowiadania i wdzięczność rządowi okazywaną, "gdyby nie cyrkuł,
nie jednego z nas jużby robaki jadły" mówili. [Dembiński Rok 1846, s. 51- 51 za: Dziennik Narodowy. T. 7, 1847, nr 348].
Informacja
w podpisanym przez "S***"oskarżycielskim artykule "Szczegóły rzezi
galicyjskiej" zamieszczonym w wydawanym we Francji "Dzienniku Narodowym"
i powtórzona przez Dembińskiego jest bezkrytycznie powielana w innych
źródłach, ale jest tu pewna nieścisłość. "Słownik biograficzny kapłanów
diecezji tarnowskiej" podaje, że ks. Owsiński na probostwo w Królówce
przeniósł się z Podgórza w 1827, a 20 X 1835 był już proboszczem w
Szczurowej. W 1845 proboszczem w Królówce był Jakub Wędkiewicz, który tę parafię objął 15 V 1836 i trwał w niej do śmierci 9 XI 1864.
