Kilka osobliwości Uzdrowiska Lubowniańskiego

Samo uzdrowisko jest takie se. Ogromny hotel w stylu późnego socjalizmu i kilka nowszych pensjonatów. Szkoda, że nie zachowała się dawna zabudowa (link do artykułu). Warto jednak zwiedzić park zdrojowy z zachowanym starodrzewem i napić się wód mineralnych z ogólnodostępnych źródeł Andrej, Sisi i Veronika. Szczególnie polecam źródło Andrej, którego woda leczy kobietom choroby kobiece, a chłopom nerwy. Nie polecam natomiast siadania na ławkach w parku, gdyż są zmurszałe.

Widok uzdrowiska z Vysokiej

Sosna wejmutka
wiek 350 lat, obwód 530 cm
wysokość 30 - 35 m

Przytulanie dla dobrej energii

Staw z pstrągami

Pomnik "smarkatá baba"
Grób Amalii Józefiny Zareczka
pierwszej małżonki Alfreda
Artura Probstnera

Żródło Andrej

Woda ze źródła Veronika znakomicie nadaje się
do mycia pedałów

 Opisana panorama 360 stopni z Modreniny (818 m)

Widać od lewej: Góry Lewockie (Levočské vrchy), Tatry Wysokie i Bielskie, Magurę Spiską (Spišská Magura), Gorce (tylko Lubań), Pieniny, Beskid Sądecki, Góry Lubowelskie (Ľubovnianska vrchovina), Beskid Niski, Góry Czerchowskie (Čergov), Pogórze Ondawskie (Ondavská vrchovina).

Na Modreninę trzeba się wybrać jeszcze raz przy lepszej widoczności. Maksymalny zasięg obserwacji to tylko skromne 62 km, ale miejsce jest bardzo urokliwe i łatwo dostępne. 

W opisie szczytów mogłem popełnić jakieś błędy. Jeśli ktoś zauważy, proszę o kontakt. Chętnie poprawię. 

Panorama wielka do mozolnego posuwania 

Ľubovnianske Kúpele - Sedlo pod Vysokou - Vysoká (842) - Sedlo pod Vysokou - Zajačia hora - Sedlo Kolárovo - Modrenina (818) - Sedlo Kolárovo - Vyhliadka - Ľubovnianske Kúpele

Chytré hodinky:
12 km
554,3 m - różnica wysokości
16 452 kroków

 

W drodze powrotnej poszedłem jeszcze z Vabca sfotografować pagor o nazwie Čertova skala, bo nie ma zdjęcia w mapach.cz, a jest imponujący.

Chytré hodinky:

4,65 km
6 109 kroków
228,2 m - różnica wysokości

Obszerniejsza relacja wkrótce, bo na razie pracuję nad zdjęciami do mapy.

Panoramka z Sedla Kolárovo

PSy Na granicy szczegółowe kontrole przeprowadzają uzbrojeni funkcjonariusze straży celno - skarbowej, którzy sprawdzają, czy ktoś nie przemyca do Polski jakiejś kozy zarażonej pryszczycą. Z powodu epidemii tej choroby Słowacy zmuszeni będą wybić wszystkie bydło. Dobrze, samochody pozostawione pod górami będą bezpieczniejsze. Żadne bydlę nie spuści z opon powietrza.
 

Rozhľadňa na Čarnej Hure (1 030 m)

Marzyło mi się zobaczyć z Čarnej Hury (1 030 m) Połoninę Borżawa. Podjechaliśmy z Grzesiem nieco za wieś Bajerovce i zaparkowaliśmy jimnika przy polnej drodze. Stamtąd leśnymi drogami wspięliśmy się do obserwatorium, skąd przed rokiem daremnie wpatrywałem Ukrainy link. Tym razem było jeszcze gorzej, bo mocno zamglone (zanieczyszczone?) powietrze ograniczało widoczność do kilkunastu kilometrów. Grzesiowi miejscówka się bardzo podobała, gdyż rozpaliliśmy grill i pojedliśmy kiełbachy. 

Chytré hodinky:
7, 9 km - dystans
564 m - przewyższenie
9900 - kroków

Kuligura i Siminy link

Kiełbacha

 Góry Lewockie i odrobina Niskich Tatr opisane o zachodzie słońca z Przełęczy Vabec

duża panorama

 Rozległość

Wschodnia część Gór Lewockich to doskonałe miejsce do dalekich obserwacji wielu grup górskich. Na zdjęciu panoramka spod szczytu  Hrča (1250).
Proszę zwrócić uwagę na  widoczne z lewej Volovské vrchy i najwyższy szczyt tego pasma Zlatý stôl (1322). Jest w zasięgu jednodniowego wyletu z Kordowca, trzeba tylko bardzo wcześnie wyjechać. Zapewne się uda, choć warto by pochodzić po tych górach nieco dłużej.

Link do dużego obrazka
 

 Panorama z przełęczy

Większy obrazek

 Kolejne opisy

Spod Simin na zachód

Z Kuligury na północ

  Z Simin na wschód

Zasięg 175 km, Karpaty Ukraińskie. Ponieważ miałem jedynie obiektyw szerokokątny, opisałem tylko najbliższe kopce Gór Lewockich.

Mokre krzakowanie w Lewockich Wierchach

Šambron - Siminy (1288) - Kuligura (1250) - Hrča (1250) - Šambron (cała trasa bez szlaku)

Milenka z map.cz prowadziła drogami, które godne były tej nazwy przed wojną. Obecnie zarośnięte, z trawami wysokimi na chłopa i częściowo zalesione są trudne do przebycia, szczególnie gdy jest mokro. O skrótach i wariantach można od razu zapomnieć, bo stoki strome i zachaszczone. Wchodząc na Siminy lepiej trzymać się drogi z oznakowaniem do krzyża, niż brnąć przez krzaki pierońską stromizną. Niestety krzyża na mapach jeszcze nie naniesiono, więc Milenka na Siminy prowadzi ścieżkami, którymi ostatnio szli partyzanci SNP. Potem zresztą nie jest lepiej, ale iść warto, bo widoki rozległe, gdyż zalesienie tych nagich do niedawna gór jest jeszcze niewysokie. W drodze spotkałem tylko jednego slovenskiego turiste. Miał dzwoneczek dla odstraszania niedźwiedzi i wielki myśliwski nóż. Ja, nieuzbrojony niestety, w celu płoszenia drapieżców całą drogę śpiewałem głośno sprośne piosenki.

Plan

Znaczek do krzyża, gdzie nie trafiłem

Siminy

Kuligura

Hrča

 Ku Radziejowej z punktu widokowego  Čarná hura w Górach Lewockich

Jakość taka se, ale poglądowo pokazuję poniżej widok na Beskid Sądecki i Góry Lubowelskie. Poprawkę z wyższego nieco punktu i przy lepszej widoczności obiecuję kiedyś zamieścić.

Rozhľadňa na Čarnej hure (1 038 m n. m.). Čas: 1:49 h. Vzdialenosť: 3,5 km. Stúpanie: ↗ 467 m. Klesanie: ↘ 0 m.

Znakomity punkt widokowy na skraju Gór Lewockich z zasięgiem widoczności 160 km na wschód. Na miejscu duża wiata, taras z lornetą, grill, ławki, ławeczki, leżak, kibelek, symbole religijne. Wszystko gustownie urządzone, czyste i zadbane. Powyżej punktu widokowego atrakcyjna skała z okopami z czasów II wojny światowej. Mimo że końcowe podejście niebieskim szlakiem jest bardzo strome i dość wymagające, warto się tam wdrapać, bo wszystkie potrzeby duchowe i cielesne da się zaspokoić na miejscu. Można się (we własnym zakresie) najeść, napić, pomodlić i wysrać.

Wchodziłem na Hurę bez przekonania, bo w gęstej mgle, ale kiedy odpocząłem i zjadłem bułę podgrzaną na grillu, który ktoś wcześniej rozpalił, mokra zasłona się uniosła. Karpat Ukraińskich jednak nie udało mi się sfotografować, więc mam pretekst, żeby pójść tam jeszcze raz.

Duża panorama
 

 Jimnik z odległości dwóch godzin (wersja z krzokami)

 Jimnik z odległości dwóch godzin

 Autoportret cienisty lornetowany

 Pamiętny pożar

3 listopada 2015 fotografowałem krajobrazy z Przełęczy Vabec. Zrobiłem wtedy zdjęcie pożaru, który w wyniku zaprószenia ognia przez robotników leśnych z Ihlan wybuchł pod szczytem Čierna hora w Górach Lewockich i strawił prawie dwieście hektarów lasu. Zdarzenie to upamiętnia tablica umieszczona obecnie na szczycie, a golizny po pożarze porastają prawie dwumetrowe sadzonki świerka.

 Čierna hora 1289 m 

Najwyższy szczyt Gór Lewockich zaliczany do Korony Karpat. Góra częściowo zalesiona, niemniej widokowo znakomita. Zrobiłem kilka panoram, ale niezbyt udanych, gdyż zachmurzenie było spore i padał deszcz. Na szczycie tablica upamiętniająca pożar z 2015 roku, wyblakły Chrystus na krzyżu i znak ze skrzynką na zeszyt do pamiątkowych wpisów. Skrzynkę wykonał Mielecki Klub Górski Carpatia, a większość wpisów pochodzi od piechurów z Polski. Chyba zdenerwowało to jakiegoś słowackiego narodowca, bo aż z trzema grubymi wykrzyknikami wpisał: Slovensko Slovákov!!! Trochę mnie kusiło, by dopisać "a Cigánov" (i Cyganów), bo jak zauważyłem Ihlany i inne wioski na trasie do tej wsi zamieszkane są w większości przez Romów, więc turysta wracając do auta, które zostawił na skraju wsi, zastanawia się, czy wróci do domu na kołach.

 

 

 Ihla 1283 m

Trzeci pod względem wysokości szczyt Gór Lewockich.

 

 Góry Lewockie, na "czerwonym" szlaku

Na najwyższy szczyt Gór Lewockich najszybciej, choć nie najwygodniej można wejść ze wsi Ihlany. Warto jednak wiedzieć, że na szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, ale liczne drogi leśne. Trzeba więc mieć mapę z GPS-em (polecam mapy.cz) i dobrze naładowany telefon, żeby się nie zgubić. Nawet główny czerwony szlak, znaczony na mapach w rzeczywistości nie istnieje. Idąc nim cztery kilometry, zauważyłem zaledwie jeden, bardzo stary znak na drzewie. Jeśli ktoś wybierze się trasą, którą przeszedłem, boskie widoki ma zapewnione (oczywiście o ile dopisze aura). Świetne panoramy są ze szczytu Ihla, a i z Čiernej hory nie jest źle, choć Tatry są zasłonięte resztką ocalałego po pożarze lasu. Góry Lewockie są dobrze oznakowane dla turystów rowerowych, bo asfaltu i dróg utwardzonych tam jest wiele. Turysta pieszy skazany jest na lawirowanie wśród bagien, lasów, borówczysk, kwitnących wrzosów i samotność, bo ludzi się nie spotyka. I to jest piękne!

 Vabec i Brutovce dziś Dla Adasia, ku pamięci