Chołupina bez kumina, akt ostatni

Stan krytyczny. Wiatr zerwał papę i deszcz pada do środka. Nowi właściciele nie interweniują, czekają aż się buda rozpadnie, by na jej miejscu "legalnie w ramach remontu" wybudować pałac. Babka patrzy na to umieranie  z nieba i leje łzy rzęsiste. Stąd na Poczekaju rosa, która nigdy nie wysycha.

 Już nigdy nie będzie takich widoków z Poczekaja

Nie ma piękniejszego, bardziej oszałamiającego lasu niż bukowy [Olga Tokarczuk Empuzjon]

link do dużego obrazka

 Ale to już było

 

 Krzak gorejący

W mroźny poranek dobrze jest wleźć do ciemnej dziurki

 

 Już nigdy nie będzie takich kolorów

 Prywatyzacja

Na Kordowcu tabliczki "Teren prywatny Wstęp wzbroniony" umieściłem wiosną, na początku pandemii. Ktoś wziął ze mnie przykład i sprywatyzował babcyną stajenkę.

 Październik 2014

 

 Październik 2014

 

 Październik 2016

 

Tej nocy na Poczekaju świętowaliśmy z babką Ludwiką nasze urodziny. Były prezenty -  gwiazdy i burza. Zabrakło jedynie ciepłej żołądkowej gorzkiej z sąsieka. Ponieważ przewidywałem, że impreza będzie bezalkoholowa, pojechałem samochodem. Dobrze go mieć nocą, by zwiać w razie nadejścia burzy lub niedźwiedzia. Wracając, oświetliłem na mojej polanie pięknego byka, kozła, kozę i zająca. Pierwszy uciekł jeleń, za nim sarny, a zając ani drgnął. Nie wierzę już w "zajęcze serce".
Obserwując gwiazdy pomyślałem, że przecież nie wiadomo, czy patrzymy na nie z góry, czy z dołu.

Dla tych, co nie mogą aktualności górskie w ilości hurtowej

Kościół w Piwnicznej wymodlony z Poczekaja

Demolka na Stusie

Czosnek niedźwiedzi młodziutki i aromatyczny jak ministrant

Staw pod Ruską Drogą

Wielki Rogacz i Taterki

Mechy

Słitaśny wieczór we dwoje. Tylko ja i krajobraz

Wieża na Szpilówce przez lufę

 

Wieści z Poczekaja, przykre, bo jakże mogłoby być inaczej

Chałupina jeszcze stoi, ale od stajni ledwie ją widać, bo brzózki się zagęściły i mocno wystrzeliły. Piwniczka, którą przed piętnastu laty wyremontowałem, też jeszcze trwa, ale tylko dlatego, żeby mi o tym remoncie przypominać. Na miejscu imprezowym śmietnik - puszki po energetykach, piwie i flaszki po wódce. Kosz nadleśnictwa jest niedaleko, ale zapchany i obłożony czarnymi worami. Zdaje się, że ktoś wykorzystuje Lasy Państwowe do wywożenia śmieci bytowych. Pewnie leśniczy będzie musiał zaczaić się na niego z fotopułapką.

Autoportret okienny z Matką Boską Solarną

 Okienko z Poczekaja pewnie niektórzy poznają. Chatynka babki trzyma się resztkami sił. Stoi pochylona stuletnim przyzwyczajeniem. Wiatr pozrywał papę z dachu, ale w sobotę spadkobiercy coś tam naprawiali, klecili i przybijali. Byle co, byle czym, byle jak. Polana powoli zarasta, już nie widać chatki ze wzgórza, gdzie sterczą nędzne resztki stajenki i kikut cześni. W lasach pustawo, po święcie Krwawego Huberta ostały się tylko myszy, które upodobały sobie mój dom. Boję się, że zjedzą grzyby, których nasuszyłem za dużo i teraz nie wiem, co z nimi zrobić. Trudno będzie rozdać taką ilość, bo na nocleg nie przychodzi już nikt. 

25.10.2014

Już nigdy nie będzie takich ciepłych przymrozków.

link muzyczny

W pobabcynej stajence Natura uprawia wierzbówkę kiprzycę

 

Już nigdy nie będzie takiego remontu (link)

Przerwa śniadaniowa górskich robotników remontowo - budowlanych, zdjęcie archiwalne

Od lewej góry śniadanie piją:
Andrzej, gazda z Kordowca, Vlado,gazda z Lipan (Słowacja), Władek, gazda z Niemcowej, jakiś kawałek psa, Jasiek, gazda z Głogówka Śląskiego, Staszek, gazda z Mikołaski.

Chołupina bez kumina w innym ujęciu

Adasiowi podobało się wczorajsze, nieco oszukane, bo z dołu zrobione zdjęcie. Śniegu jednak aż po dach nie ma, odrobinę przycyny widać. Gdy żyła babka, śnieg spod ścian trzeba było "odbirać", żeby nie gniły. Odbirało się też szlak aż do źródła na drugiej stronie polany pod lasem. Było przy tym sporo roboty, bo ścieżka musiała być szeroka na dwie łopaty, żeby zmieścił się człowiek z dwoma wiadrami wody na koromysłach. Jeśli było zbyt wąsko, wiadra zaczepiały o śnieg i traciło się cenną wodę. Na Poczekaju mocno wieje, szczególnie na garbie przed stajnią, więc źródlaną ścieżkę trzeba było codziennie naprawiać. Zdobyta z takim trudem woda smakowała wspaniale. Teraz w krajobrazie pobabcynym ścieżki już nie ma. Są dwa ślady nart i wąska ścieżynka, którą wydeptał miejscowy kłusownik. Turyści, odstraszeni relacjami z akcji i komunikatami ostrzegawczymi GOPR - u, w góry raczej nie wychodzą. Ja również nie polecam wychodzenia w turystykę, bo dziś na termometrze za oknem -16 i lekko wiatruje, więc na Poczekaju można by stracić twarz.

Przeczytałem właśnie, że google+ z powodu wykrycia luk w oprogramowaniu, zamierza zamknąć swój portal wcześniej niż planowano, czyli już w kwietniu. Informują również, że za 90 dni nie będzie już dostępu do czegoś tam. W związku z czymś tam, zabieram psa i idę stąd w diabły. Na razie będę publikował zdjęcia jako, przepraszam za wyrażenie, blogger, a potem, jeśli zwolnią się moje zajęte domeny "kordowiec", odbuduję stronę chaty.