Čertova skala, Pieninské bradlové pásmo (Pieniński Pas Skałkowy) czyli diabli nadali nazwę

W Wikipedii opisana zgodnie z umiejscowieniem na TuristickaMapa.sk, Podobnie w słowackim geoportalu, który zresztą korzysta z podkładu OpenStreetMap. Na mapy.cz  zaznaczona też gdzie indziej, po wschodniej stronie w lesie.
Dawno temu pytałem o tę nazwę wspinaczy, którzy tam trenowali. Pamiętam, że według nich Čertova skala umiejscowiona jest w lesie. Ozdobiona była wtedy tybetańskimi chorągiewkami modlitewnymi. Nie przypominam sobie natomiast natomiast, jak nazywali tę stromą ścianę na skraju łąki, z której zrobiłem te zdjęcia. Zdaje się, że obecnie nazwa ta używana jest zamiennie dla obu skał.

Čertova skala widokowa

Čertova skala ukryta w lesie

 

 Pieninský národný park

 

 Dwa aktualne obrazki

Pojechałem wczoraj na moje ulubione przełęcze, by zerknąć na Tatry. Śnieg, jak widać leży jedynie w górach wysokich i to w ilości skromnej. Poniżej raczej wiosennie, temperatura dodatnia i błoto po uszy.

Z Vabca

Z Lesnickego sedla (hadeerek)

Dla większych monitorów

Kolorowa pocztówka do św. Mikołaja, patrona Karpat

 Osobliwości

Mało kto wie, że Pieniny mają 600 kilometrów długości, bo przecież Pieniński Pas Skałkowy ciągnie się wielkim łukiem od Wiednia aż do Maramureszu. Na wschód, za właściwymi Pieninami, gdzie Pas Skałkowy przecina Góry Lubowelskie, często spotyka się samotne skałki malowniczo położone wśród rozległych pól. Ciekawe jest skupisko ośmiu skałek wysokości od 3 do 13 metrów znajdujące się za wsią Údol (Rezerwat Skalky pri Údole), gdyż w ścianach skalnych łatwo jest wypatrzyć amonity. Kiedyś tych skamieniałości znajdywałem tam więcej, ale zdaje się, że po wybudowaniu w pobliżu wieży widokowej i wyasfaltowaniu ścieżki, wiele z nich zostało wykutych i skradzionych.

 

 

 Opłata klimatyczna w Leśnicy

Aktuálny pohľad na Tri koruny

 

 Schronisko Przehyba w ujęciu dramatycznym

(na pierwszym planie Rabsztyn w Pieninach)

 Aktualności pienińskie

(bo nie samymi cmentarzami człowiek żyje)

 Skotopaska

 Wysoka 1050 m najwyższy szczyt Pienin albo szybki numerek po obfitym obiedzie.

Kiedy człek poje, to mu się chce spać. Jak pośpi po obiedzie, to potem w nocy spać nie może i znów jeść mu się chce. Żeby się ratować, najlepszy po obfitym obiedzie jest szybki numerek. Dziś, pojadłszy wpierw porządnie, wyskoczyłem na Wysoką ze Staranskiego sedla. Po sławiackiej stronie tradycyjnie pustki, jedynie dużo krów, psów i pasterz. Na łąkach cudnie kwitną zimowity jesienne, mylone często z krokusami, ale nie przez bydło, które trucizny nie jada. Od polskiej strony walą na szczyt nieprzebrane rzesze. Spocone grubasy niosą w plecakach tłuste kiełbasy i piwko albo bombelka. Ponieważ końcowe podejście jest strome, a skały bardzo śliskie, grubasy wsparci na zadkach pytają każdego mijanego: Daleko jeszcze? Widoczność była niezgorsza, więc nawet lufa się wyjątkowo przydała. Panoram będzie więcej, z opisami, pod warunkiem, że będę miał lepszy sygnał internetu.

Fotografia naiwna

 Kilka aktualnych obrazków z Małych Pienin. Na gołym niebie niestety łatwiej teraz o stratotanker niż choćby mały obłoczek, a Tatry jakieś zakurzone, choć Milenka mówi, że to hmla.

 Trzy Korony inaczej

 Lubań, panorama pierwsza

Link do posuwania dużego obrazka

 Rádio Jemné

 

 Zdobywanie

Są tacy, którzy zdobywają kobiety, pieniądze, sławę albo uprawnienia do obsługi spychacza. Ja zdobywam Radziejową, w tym tygodniu trzy razy. W poniedziałek było niezdjęciowo, w środę dynamicznie, dziś mlecznie, smogowo i tłumnie, jak to w sobotę. Dużo młodych wesołych ludzi, którzy nawet wspinali się jeszcze, gdy schodziłem po zmierzchu. Śniegu odrobina, zaprószone tylko jak chłop po czteropaku. Mróz lekki, ale na wieży, po schłodzeniu, dokuczliwy; miałem problem z zasunięciem sztywnymi palcami zamka w plecaku. Kilka zdjęć poglądowych poniżej:

Sądecki smog

Tatrzańskie mleczko + słoneczko

Rogacz w złotej godzinie

Tuż po zachodzie

Ciemno, prawie noc

 Ziemia

Link 

 Rabsztyn czyli odwrotność

to ten utopiony we mgłach zalesiony cycuszek. Z reguły pokazuję go z drugiej, słowackiej strony, ale granica słowacka została zamknięta dla zarażonych masowo Polaków, chyba że ma się aktualny test. Sami Słowacy też mają ograniczenia w przemieszczaniu się i chodzeniu po własnych górach, stąd coraz częściej w Beskidzie Sądeckim słyszy się na szlaku "dobry deń".

 Sumiglia

Link