Mokre krzakowanie w Lewockich Wierchach

Šambron - Siminy (1288) - Kuligura (1250) - Hrča (1250) - Šambron (cała trasa bez szlaku)

Milenka z map.cz prowadziła drogami, które godne były tej nazwy przed wojną. Obecnie zarośnięte, z trawami wysokimi na chłopa i częściowo zalesione są trudne do przebycia, szczególnie gdy jest mokro. O skrótach i wariantach można od razu zapomnieć, bo stoki strome i zachaszczone. Wchodząc na Siminy lepiej trzymać się drogi z oznakowaniem do krzyża, niż brnąć przez krzaki pierońską stromizną. Niestety krzyża na mapach jeszcze nie naniesiono, więc Milenka na Siminy prowadzi ścieżkami, którymi ostatnio szli partyzanci SNP. Potem zresztą nie jest lepiej, ale iść warto, bo widoki rozległe, gdyż zalesienie tych nagich do niedawna gór jest jeszcze niewysokie. W drodze spotkałem tylko jednego slovenskiego turiste. Miał dzwoneczek dla odstraszania niedźwiedzi i wielki myśliwski nóż. Ja, nieuzbrojony niestety, w celu płoszenia drapieżców całą drogę śpiewałem głośno sprośne piosenki.

Plan

Znaczek do krzyża, gdzie nie trafiłem

Siminy

Kuligura

Hrča

Rozhľadňa na Čarnej Hure (1 030 m)

Marzyło mi się zobaczyć z Čarnej Hury (1 030 m) Połoninę Borżawa. Podjechaliśmy z Grzesiem nieco za wieś Bajerovce i zaparkowaliśmy jimnika przy polnej drodze. Stamtąd leśnymi drogami wspięliśmy się do obserwatorium, skąd przed rokiem daremnie wpatrywałem Ukrainy link. Tym razem było jeszcze gorzej, bo mocno zamglone (zanieczyszczone?) powietrze ograniczało widoczność do kilkunastu kilometrów. Grzesiowi miejscówka się bardzo podobała, gdyż rozpaliliśmy grill i pojedliśmy kiełbachy. 

Chytré hodinky:
7, 9 km - dystans
564 m - przewyższenie
9900 - kroków

Kuligura i Siminy link

Kiełbacha