Prześwit ludzkiego życia zwęża się i zamyka jak tuleja. Ostatnia igła światła, a potem nic. Powinniśmy byli ze sobą więcej rozmawiać. 
Cormac McCarthy Pasażer

 Widzenia

 

 Widzenia

Zaledwie miesiąc po tym, jak postanowiłem zostać pustelnikiem, pojawiły się pierwsze widzenia.

 

Don Juan w piekle (nie o takim rapierze śnił Baudelaire)

 

 Jasionów, grób ks. Feliksa Piękosia

Feliks Piekoś [Piękosz] (1808 - 1887) urodził się we Frysztaku w rodzinie mieszczańskiej. Po wyświęceniu w 1834 był wikarym w Tarnowcu i w Krośnie. Od 1842 do śmierci był proboszczem w Jasionowie, a w latach 1871 - 1876 dziekanem sanockim. Zmarł w Jasionowie i tu jest pochowany.

W gorącym roku 1846 wraz z wikarym  Wincentym Bukowskim i Kasprem Winnickim komendariuszem z Trześniowa brał bezpośredni udział w przygotowaniach do powstania. Wiadomo, że spiskowcy spotykali się u Teofila Ostaszewskiego we Wzdowie, a ks. Piękoś odczytał publicznie manifest dostarczony przez Goslara. Po aresztowaniu był wraz z księżmi Bukowskim, Winnickim i Zgrzebnym więziony we Lwowie.

 Nozdrzec, obelisk pańszczyźniany

Do Nozdrzca, miejsca urodzenia pamiętnikarza F. K. Preka, mojego przewodnika po starożytnościach galicyjskich, trafiłem tym razem w poszukiwaniu grobu spiskowca ks. Józefa Szymczakiewicza, który zmarł tutaj w 1856 roku. Na miejscowym cmentarzu zachowało się wiele starych nagrobków z zatartymi niestety napisami, toteż nie udało mi się zlokalizować grobu księdza. Trafiłem natomiast na ciekawy obelisk wzniesiony w 1862 roku na pamiątkę zniesienia pańszczyzny w Galicji. Część zanikających inskrypcji z pomnika została odczytana i umieszczona na pobliskiej tablicy informacyjnej.
Krzyże pańszczyźniane stawiano po 1848 roku w wielu wsiach zaboru austriackiego. Zamawiano mszę, a następnie w uroczystej procesji niesiono "pańszczyznę" (najczęściej w formie ksiąg z powinnościami) i zakopywano ją pod krzyżem. Panowało przekonanie, że jeśli krzyż zostanie zniszczony, pańszczyzna wróci.

 Galicyanie, pamiątki rabacji

Bachórz, Dębina - grobowiec rodziny Skrzyńskich

Na początku XIX w. Bachórz zakupili Skrzyńscy h. Zaremba. Wincenty Skrzyński (1771 - 1850) zbudował okazały pałac i przy pomocy wybitnego ogrodnika Wojciecha Stęczyńskiego założył wspaniały ogród. Dwór był niezwykle bogato wyposażony. W czasie rabacji, gdy Skrzyńscy opuścili Bachórz, chłopi napadli na posiadłość i doszczętnie ją zrabowali. Rabantów powstrzymał w Dynowie przybyły z oddziałem huzarów komisarz Karol Neusser. Kilku buntowników zabito, wielu raniono, a złapanych obwożono po wsiach i okrutnie bito w obecności gromady. Skrzyńskim nie udało się jednak odzyskać zrabowanych ruchomości i posiadłość trzeba było urządzać od nowa.
Dwór miał szczęście do rabusiów, bo ponownie w 1915 splądrowali go i spalili Rosjanie. Ci sami zresztą w 1944 okradli oficyny, rozbili grobowiec i zrabowali trumny.

 

 

 

Aktualna mapa odnalezionych pamiątek