W nas żyje wrodzony strach przed górami, lasem i dzikością. Przodkowie nasi dawno uciekli z gór, lecz my do dziś nie wyzwoliliśmy się od wspomnień o nich i strachu przed nimi. Odnosimy się do gór tak, jakby chodziło o oswojone dzikie zwierzęta. To głaszczemy je, uśmiechając się niepewnym uśmiechem, który powinien udowodnić, że się nie boimy, to znów od nich uciekamy; one zaś tak samo to łaszą się, to znów rozchylają wargi, pokazując zęby i zdradzając krwiożercze zamiary. Jesteśmy całkowicie spokojni i odważni tylko wtedy, kiedy znajdujemy się w towarzystwie albo kiedy otaczają nas mury solidnie urządzonego i pewnego domu. Lecz nocą nawet tutaj dociera trochę strach przed górami. Ivo Andrić

Pan Janusz z wielkim poświęceniem ratuje uwięzione w grocie Bigar dzieci pani Grażynki. Mrożącą krew w żyłach akcję śledzi w skupieniu zmarszczony obserwator widoczny w prawym dolnym rogu. Akcja ratownicza jest świetnie zorganizowana.

Milenka patrzy na jezioro i pali bułgarskiego papierosa. Papieros jest smaczny.

Zaopatrzenie schroniska Sedem Ezera (Riła)

Meczet w Samokowie (Riła)

Srpski film

Băile Herculane, uzdrowiskowa stajnia Augiasza