Parkoty zajęcy

Kilka samców, nieustannie walcząc ze sobą, ugania się za samicą po całej polanie. Z chłopami bywa podobnie. Nauganiają się, nastarają, namęczą, nawet stracą zęby, a potem ten, który wygryzie konkurentów, do końca życia żałuje zwycięstwa.

 Loki o zmierzchu

 

 

 Loki bojowo nastawiony

 Ekoterrorysta sprawny inaczej

Czerwonym szlakiem przechodził niedawno Tajny Agitator Leśny, zapewne ten, który w czasie pandemii rozwieszał ulotki antyszczepionkowe. Tym razem wystąpił przeciw Unii Europejskiej. Głupota tego człowieka mnie nie dziwi, w końcu większość ludzkości ma problemy umysłowe. Najgorsze jest jednak to, że ten głupiec uważa się za dowcipnego.
Proszę się więc nie dziwić, że od dawna zakazałem turystom wstępu na mój teren. Tylko jeleniowate są mile widziane.

 Wiosenny obrazek polny

 Baśń o wężowym sercu

Zrobiłem sobie wczoraj przerwę w podroży i przeszedłem w dwie godziny przez najwyższe wzniesienie Pogórza Strzyżowskiego Bardo (534 m) i tajemniczy Chełm (528 m). Tym samym wszedłem wreszcie na najwyższą górę krainy mojego dzieciństwa i odwiedziłem legendarną siedzibę Króla Węży. Jej Wysokości  oczywiście nie spotkałem, może dlatego, że było potworne zimno i błoto, a takich klimatów węże nie znoszą. Pogórze, nieco pogardzane przez turystów, jest bardzo malownicze, szczególnie wiosną, gdy na wzgórzach kwitnie rzepak. Ludzie życzliwi, pozwalają parkować na podwórkach i chętnie dzielą się opowieściami.
Tytuł postu oczywiście jest literacki, zapożyczony. Kto czyta, wie od kogo. 

 

 Taka se panoramka z Jaworiny

Link do większego obrazka