Zezwierzęcenie

Dwaj dobrze zapowiadający się chłopcy, choć ten z lewej zdaje się trochę mizerny, więc być może jesienią zostanie uznany za selekcyjnego i pójdzie do gazu w piekarniku pana leśniczego.

 

 Zezwierzęcenie

W lodówce pusto, a kilka ton świeżego mięsa przechadza się tuż za płotem.

 

 Spadanie bez końca

 Na Księżycu żyje się lepiej, choć czasami dużo go brakuje

 Nic do powiedzenia

 Co będzie? Henry Darger

 Pieśń ducha zimy

Nocą 16 kwietnia temperatura niespodziewanie spadła poniżej zera. O świcie, gdy szedłem przez zaszronioną łąkę fotografować pasące się na skraju lasu jelenie  ze zdumieniem zauważyłem, że śniegi na północnej ścianie Radziejowej błyszczą w słońcu, las pokryła szadź a dolinę rzeki wypełniają całkiem październikowe mgły. Zrobiłem więc kilka zdjęć i gdy wieczorem  czytałem znakomite eseje Olivii Laing, niespodziewanie znalazłem wyjaśnienie, poznając Klausa Nomi, Kosmitę, który, już umierając, zaśpiewał w Monachium arię z Króla Artura Purcella, pieśń ducha zimy obudzonego do życia (link).

Cóżeś ty za moc, która z głębin
Kazała mi powstać powoli, bez chęci
Z łóż, które śnieg wieczysty ziębi?
Nie widzisz, żem sztywny i stary przedziwnie,
Niemocen wytrzymać na bolesnym zimnie,
Ledwo ruszę, ledwo złapię oddech?
Pozwól, znów pozwól śmierci skuć mnie lodem.