Jest to bardzo krótki moment równowagi między światłem a ciemnością, prawie niezauważalny, jedna chwila, w której wypełnia się cały wzór, spełnia się obietnica wielkiego porządku, lecz tylko na mgnienie oka. W tej odrobinie czasu wszystko wraca do stanu perfekcji, istniejącego zanim oddzielono niebo od ziemi. [Olga Tokarczuk Empuzjon]
Galicyanie, pamiątki rabacji
Zabierzów, ks. Karol Krzanowicz
Karol Krzanowicz urodził się 15 listopada 1798 r. w Kańczudze w rodzinie mieszczańskiej. Po wyświęceniu w 1823 był wikarym w Drohobyczu, 1827 w Kobylance, 1829 administrował w Czermnej. W 1840 objął probostwo w Dębowcu (link) i był dziekanem żmigrodzkim. Rok po spisku powstańczym, w którym wziął udział za namową Franciszka Wolańskiego, został przeniesiony jako wikary do Brzostka, potem do Frysztaka i Gaci. W 1852 objął probostwo w Zabierzowie. Zmarł tamże 21 marca 1881 roku. Pochowany został prawdopodobnie w grobie rodzinnym Antoniego Kulpińskiego, który był rządcą majątku Aleksandra Dąbskiego w Nosówce. Być może jest pochowany w innym miejscu, a na grób Kulpińskich przeniesiono jedynie tablicę, na której umieszczono inne daty niż te znane ze źródeł (3 XI 1798 - 20 III 1881).
Ptaszki uratowane
Jakiś drapieżnik próbował nocą poszerzyć otwór w budce lęgowej, by wybrać młode. Na szczęście mu się to nie udało i sikory ocalały. Rodzice kontynuują więc karmienie, przynosząc robaczki i wynosząc odchody. Bedę musiał uciąć gałąź pod budką, by utrudnić drapieżnikom dostęp do lęgu. Na razie jednak nie mogę tego zrobić, gdyż mógłbym wypłoszyć ptaki.
Pan Siarka
Tomasz z Akwinu udowodnił, że ponad wszelką wątpliwość zwierzęta są nie tylko nierozumne, lecz także brak im nieśmiertelnej duszy. Ciekaw jestem, jak w raju będzie wyglądało przyjęcie starego kozła, który zimą odżywiał się wyłącznie wierzchołkami błogosławionych jodeł Pana Siarki Sekretarza.
