Jeszcze dwa przedwczorajsze wiosenne, bo dziś wróciła zima

 Objawienie Pańskie czyli Trzech Króli

 PS Zdjęcie jest ogromniaste, więc trzeba go oglądnąć na czymś większym niż telefonik, stąd link

 Galicyanie, pamiątki rabacji

Tylmanowa, grób ks. Michała Janiczaka i jego matki Anny

Michał Janiczak (Janiczek) urodził się 10 IX 1817 w rodzinie chłopskiej w Żarnówce. Kształcił się w Makowie, Podolińcu, Tarnopolu i Tarnowie, gdzie w 1842 przyjął święcenia kapłańskie. Jako wikary pracował w Drogini, Gdowie, Szaflarach (od 1844), Mikluszowicach (od 1849), Szczurowej, Starym Wiśniczu, Łaczkach Kucharskich, Dębicy, Piwnicznej, Podegrodziu, Przyszowej. Wreszcie w 1863 został proboszczem w Tylmanowej. Zmarł tamże 27 I 1873.
Ks. Janiczak do spisku wciągnięty przez ks. Głowackiego, został zobowiązany do zorganizowania grupy powstańców, która w połączeniu z oddziałem Głowackiego miała przypuścić atak na Poronin. "Ks. Michał Janiczak, wikary z Szaflar, uzbrojony w dubeltówkę i parę pistoletów, jawił się w obu karczmach Białego Dunajca, zwerbował 40 - 50 chłopów, by napaść na koszary finanzwachy w Poroninie, lecz jak przyszli na most w Poroninie, wszystko uciekło. Ksiądz został sam i uciekł na Węgry". [S-W, s.106]. W późniejszym śledztwie ks. Głowacki, zapewne wiedząc, że Janiczak jest bezpieczny na Węgrzech, zeznał, że "ten był pijany, że czasem błądzi (rozumu nie ma) i przeto ludzie go opuścili i do swoich chałup powrócili".
Jak widać z przebiegu pracy, ks. Janiczak skutecznie ukrywał się przed represjami trzy lata, ale zapewne też z tego powodu nie zaznał później spokoju, bo zanim dostał probostwo w Tylmanowej, w okresie zaledwie czterech lat zaliczył jako wikary aż osiem parafii.

 

 Galicyanie, pamiątki rabacji

Podegrodzie, grób księdza Antoniego Antałkiewicza, opiekuna sierot i spiskowców.

Antałkiewicz (Antałek) Antoni Józef (1816-1895) urodził się w Nowym Targu w rodzinie mieszczańskiej. Gimnazjum ukończył w Podolińcu, studiował w Tarnopolu, Lwowie i Tarnowie. Święcenia przyjął w 1840 r. Jako wikary pracował w Milówce, Rychwałdzie, Żywcu, Tarnowie. Tu uczył religii w sierocińcu na Burku i Chyszowie, gdzie przebywały dzieci pomordowanych w rabacji. W 1849 został proboszczem w Ślemieniu, a w 1876 objął probostwo w Podegrodziu. Zmarł tamże 18.06.1895 (1893?). Wiadomo, że wspierał finansowo spiskowca Mikołaja Kańskiego, sam jednak udziału w powstaniu nie wziął i nie był represjonowany.

 

 Galicyanie, pamiątki rabacji

Witkowice, grób ks. Michała Dutki

Ks. Michał Dutka urodził się 21 IX 1807 w Dankowicach w rodzinie chłopskiej. Studiował w Przemyślu, Lwowie i Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1833. Jako wikary pracował w Andrychowie, Białej i Tarnowie. W 1838 został proboszczem w Padwi, a w 1850 w Witkowicach. Zmarł tamże 29 VII 1877.

Rabacja zastała go w Padwi. Zajścia, jakie miały miejsce we wsi oraz w okolicach znamy dokładnie z jego zapisków [Dembiński, s. 276] oraz z dramatycznej relacji ks Jędrzeja Zembrzyckiego [Sieradzki, Wycech, s. 143 i dalsze, link]

Uwagi: nazwisko księdza często jest mylone.' Dudka' - Dembiński, 'Ducka' - grobonet.

Aktualna mapa pamiątek rabacji i powstania krakowskiego

 

 Galicyanie, pamiątki rabacji

Łososina Górna, grób Apolinarego Zielińskiego

Apolinary Prus Zieliński (1816-1892) właściciel Lipnicy i Niecwi, weteran powstania listopadowego, należał do ścisłego kierownictwa planowanego powstania krakowskiego i prowadził ożywioną działalność agitacyjną. Aresztowany 19 II 1846 spędził kilka miesięcy w więzieniu w Nowym Sączu, a na początku lipca przeniesiono go do Lwowa. Na wolność wyszedł w 1848 na mocy amnestii. Ożeniony z Kazimierą Zdanowską (1837-1914) miał jedną córkę Maryję, która wyszła za Stanisława Dunikowskiego. Po uwolnieniu prowadził działalność gospodarczą w Klęczanach, gdzie wraz z Bratem Eugeniuszem wydobywał ropę. Bracia na krótko weszli nawet w spółkę z Ignacym Łukasiewiczem. Po sprzedaniu Niecwi osiadł z żoną w modrzewiowym dworku w Koszarach, gdzie zmarł w 1888 lub jak na grobie w 1892. Janczową, własność żony, sprzedał poznanemu w więzieniu Antoniemu Skąpskiemu. Opiekował się bratem Wiktorem (1814-1876), który w 1846 ledwie uszedł śmierci, po czym rozchorował się psychicznie. W rodzinnym grobie w Łososinie Dolnej pochowani są Apolinary, Kazimiera, Marya, Stanisław Dunikowski.  

 

 Galicyanie, pamiątki rabacji

Gromnik, grób ks. Antoniego Sapady

Antoni Sapada (1807-1879) urodził się w Starym Sączu w rodzinie mieszczańskiej. Studiował we Lwowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1831. Jako wikary pracował w Nowym Sączu, Tuchowie i Lubczy. W 1836 objął probostwo w Gromniku. Kiedy rabowano dwór w Gromniku, Paulina Dembińska z dziećmi znalazła schronienie na plebanii u ks. Sapady, który tę nieszczęsną rodzinę żywił i bronił przed rabusiami przez kilka tygodni.