Na Księżycu żyje się lepiej, choć czasami dużo go brakuje

 Nic do powiedzenia

 Co będzie? Henry Darger

 Pieśń ducha zimy

Nocą 16 kwietnia temperatura niespodziewanie spadła poniżej zera. O świcie, gdy szedłem przez zaszronioną łąkę fotografować pasące się na skraju lasu jelenie  ze zdumieniem zauważyłem, że śniegi na północnej ścianie Radziejowej błyszczą w słońcu, las pokryła szadź a dolinę rzeki wypełniają całkiem październikowe mgły. Zrobiłem więc kilka zdjęć i gdy wieczorem  czytałem znakomite eseje Olivii Laing, niespodziewanie znalazłem wyjaśnienie, poznając Klausa Nomi, Kosmitę, który, już umierając, zaśpiewał w Monachium arię z Króla Artura Purcella, pieśń ducha zimy obudzonego do życia (link).

Cóżeś ty za moc, która z głębin
Kazała mi powstać powoli, bez chęci
Z łóż, które śnieg wieczysty ziębi?
Nie widzisz, żem sztywny i stary przedziwnie,
Niemocen wytrzymać na bolesnym zimnie,
Ledwo ruszę, ledwo złapię oddech?
Pozwól, znów pozwól śmierci skuć mnie lodem.

 Zezwierzęcenie

Rogacz zwany Loki

Przed chrztem

i po

Poroże na drugim zdjęciu jest czerwone, gdyż widać na nim ślady po naczyniach krwionośnych, które były w chroniącym je scypule.
 

 Zezwierzęcenie

Wychodzisz zza pagórka i ją zauważasz, gdy spokojnie się pasie. Nieruchomiejesz, wstrzymujesz oddech i tylko patrzysz. Ona jednak też cię zauważa i przekrzywiając łepek zastanawia się, czy uciekać. Chwila, dla której warto żyć (w górach).

 

 Zezwierzęcenie

Temu wyszło lepiej

PS Koniec kwietnia to najlepszy czas dla obserwacji zwierząt na Kordowcu. O zmierzchu i o świcie można podziwiać chmary jeleni, sarny, zające, watahy dzików, a w każdą noc przychodzi na spóźnioną kolację borsukowa. Liczne ptaki śpiewające powodują, że zasypiając, słyszy się w głowie nieustanny świergot. Sąsiad z dołu "pośledził" za chatą trzy wilki. Mam nadzieję, że pokażę je kiedyś w kolejnym filmiku z fotopułapki. Sikorki, które wyhodowałem ubiegłej wiosny, lęgną się na nowo, wlatują ciągle do sieni i wychodka, a nawet, jeśli bez ruchu siedzi się na ławce, potrafią odpocząć na ramieniu. Duże jesiony i orzech opanowały dzięcioły pstre, natomiast puszczyk jeszcze się nie pojawił, może dlatego, że nie ma w okolicy myszy. Zimna i deszczowa aura nie sprzyja na szczęście owadom i pajęczakom, więc nic nie kąsa. Szkoda tylko, że w weekendy hałaśliwe motocykle, kłady oraz bachorki wyganiają całe to przyrodnicze towarzystwo (łącznie z piszącym te słowa) daleko w głąb lasu.